..Χάροντας εν λοάται..

Την περασμενη εβδομαδα ακουσα 2 γεγονοτα που με ελυπησαν πολλα. Δκιο πλασματα που εγνωριζα (παραπανω εγνωριζα καποιους στενους συγγενεις τους) εφυαν ετσι ξαφνικα που τη ζωη. Ο ενας αρκετα μιτσης τζιαι ο άλλος πιο μεγαλος αλλά οϊ γέρος.
Αφυκαν πισω τους παιθκια, γεναιτζιες, γονιους, αρφουες.  Εν επρολαβαν να δουν τα παιθκια τους να μεγαλωνουν, του ενος εν βρέφη άκομα, ο άλλος εν επρολαβε να τα παντρεψει ακομα.

Η μεγαλλύττερη κατάρα, γονιοι να θαφκουν τα παιθκια τους.

Τζιαι παντα το αιωνιο ερωτημα: Γιατι να φευκουν οι νεοι τζιαι καλοι αθρωποι, που εχουν ακομα πολλα να προσφερουν, ετσι γλιορα;

Μα αν δεν τους παρει... Χάροντας εν λοάται...