Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Ευλόγησον την θεραπεία του ψουμνίσματος, Αμήν

Που λέτε, τζινος που ειπεν οτι το ψουμνισμαν εν θεραπεια, ενύστευκεν 40 μερες τζιαι 40 νυχτες για να το πει. Ονομασεν το shopping therapy μετά για να ενι πιο εξελιγμενος.

Ειπα σας οτι επιασαν με κατι μαυριλλες εννεν? Οϊ? Ε επιασαν με.

Εχτες τζιαι προχτες εν ειχα ορεξη να καμω τιποτε, ειχα νευρα, εβαρκουμουν, εμαλλωσα με τον Χαππη επειδη εβαρκουμουν να μαϊρεψω τζιαι εβαλα τον τζινον να μας μαϊρεψει, τζιαι επαιζα ουλλη μερα candy crush. Ξαφνικα, εγυαλλισε το ματι του, τζιαι εμενα επιασε μια φοβια οτι μπορει να μου σβησει το candy crush που το αϊ-πατ (τζιαι ειμαι τζιαι στο σταδιο 300 ασπουμεν!!). Ε εσυνηλθα.

Αναγκασα τον εαυτο μου να παει να καμει δουλειες που επρεπε να καμει. Πλυμμα αυτοκινητου, γεμωμα πεζινας (γιατι ποσο να αντεξει με την αφτουμενη λαμπουδα), μερικο ψουμνισμα φαγιων, και φυσικα επηα Mall.

Αυτο ηταν, εφυαν μου τζιαι μαυριλλες τζιαι γκριζίλες! Τζιαι να φανταστεις οτι απλά επηα τζιαι άλλαξα κατι που εβαρκουμουν να παω να αλλάξω. Σημερα εφορησα εννοειται τα νεα μου ρουχα τζιαι ηρτα δουλεια κορτωτη και λυγιστη.

Εμαϊρεψα τζιαι του Χάππη εψες αμπα τζιαι σβήσει μου το καντυ κρασh πανω στα νευρα του τζιαι την πεινα του.

Για σημερα εχω άλλα σχέδια. Και δεν περιλαμβανουν καντυ κρασh πανω στον καναπε!

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Ψυχο(μπ)λογ(κ)ικά

Ειμαι στα μαυρα μου σημερα, εθωρουν ονειρο οτι ημουν νυφη παλε, τζιαι αγγχωθηκα επειδη ηταν μαραμμενη η ανθοδεσμη. Τζιαι μετα εβαστουν ενα οπλο τζιαι επαιζα κοσμο αβέρτα.

Εχω το τζινο το feeling  οτι κατι εννα γινει πάλε. Επειδη εμενα πιαννει με τουτο το πραμα αμαν κατι κακο εννα γινει. Θανατοι, αρρωσκιες, γενικοι λιμοί και καταποντισμοί.

Τζιαι πιαννει με τζινο το μαυρισμα στο στομαχι, τζιαι κοφκεται η αναπνοη μου.

Τζιαι πονω τζιαι την κελλε μου, εν θελω να μιλω με πλασμα, τζιαι αγχωνουμαι επειδη ακομα να κατσω να εβρω τις φωτογραφιες του γαμου τζιαι ουλλοι μαχουνται μου.

Τζιαι εχω μια στίβη πραματα στη δουλεια που πρεπει να τελειωσουν.

Τζιαι ειμαι μια μιζερη σημερα τζιαι εν καμνει να μιλω με πλασματα.

Τζιαι η γιαγια μου εννεν καλα τωρα τελευταια τζιαι τωρα εκαταλαβαμεν οτι εγερασεν τζιαι οτι το τελος εννεν μια δεκαετια μακρια αλλά πιο λιο. Τζιαι εν δυσκολο να το διαχειριστω γιατι εν οπως την μανα μου, εμεγαλωσε με, εν ουλλη μερα μαζι μας. Τζιαι εν θελω να πεθανει αλλά ξερω οτι ετσι εν ο κυκλος της ζωης. Η ιδια ευχεται να πεθανει στον υπνο της.

Τζιαι ειμαι στα μαυρα μου σημερα, τζιαι ατε γραψετε κανενα ποστ ευθυμο να αλλαξουμε λιο μαυριλλα

 

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Το νέο έτος, ο Ρουβάς, τζιαι η θάλασσα

Πρώτο ποστ του 2014......

.............................
(κανενα θεμα, ουτε που εκαταλαβα οτι εμπηκε)

Οκ. Πισω στο θέμα μας τοτε.

Ο Ρουβάς. Μα τι ωραια να ερκεται στα ονειρα σου ο Ρουβας. Ηταν ομορφος, με λαμπερα μαλλια τζιαι δοντια. Ηταν σπιτι μου τζιαι εμιλουσαμε. Την Κατια εν την επροσεξα αν ηταν τζιαμε. Τζιαι εμενα η εννοια μου ηταν οτι ημουν αχτενιστη, ασαστη, με ενα σπιτι χτιτζιον, γεριμο. Ειχα τον Ρουβα τζιαμε πανω στην καρεκλα, με τον τζιν του, την ομορφια του, τζιαι εγω εσκεφτουμουν οτι "Παναγια μου ειμαι γεριμη πως με ειδεν ετσι ο αθρωπος..."

Μετα μεταφερθηκαμε σε μια θαλασσα με βραχους, και ηταν νυχτα. Τζιαι επρεπε να βουτησουμε τζιαι να κολυμπησουμε γιατι εκαμναμεν αγωνες.

Σημειωση: Ειμαι αριστη κολυμβητρια, αλλά εχω ενα θέμα με τα πολλά βαθιά νερα τα μαυρα. Κοφκουνται να ποθκια μου, τζιαι ξεχανω να κολυμπω. Μια φορα εσειραν μεσα στη θαλασσα που ενα ποτζινα τα ποδηλατακια της θαλασσας που νοικιαζουμε στον Πρωταρα, τζιαι τοσο πολλα επανικοβληθηκα που εν εθωρουν πουκατω που αλλο λιο να πνιω. Ανεβασαν με πανω σε κατασταση πανικου χωρις μαγιο, αφου απιαστηκε πανω στο ποδηλατακι σαν με ανεβαζαν πανω.
Επισης φοουμε τους βραχους. Νεκατσιω να τζιζω πανω τους με γυμνα ποθκια, τζιαι φοουμε οτι εννα πεταχτει κατι τζιαι να με  κρουσει.

Αρα στο εψεσινο ονειρο, να πρεπει να βουττησω μεσα στα μαυρα νερα με τους βραχους, ηταν για μενα εφιαλτης.



.................
Πρεπει να περιορισω το αγχος μου. Μα να μεν απολαυσω τον Ρουβα επειδη ηταν λερωμενα ημισh????????