Με αφορμη το πποστ της φίλτατης Μπρεντας για τα παιδικα της χρονια, και πως οι αντιδρασεις των δασκαλων επηρεασαν την, δράττομαι της ευκαιρίας (ατς!), να μοιραστω μαζι σας τις εμπειριες μου με μιαν συγκεκριμενη δασκαλα που εσημαδεψε την παιδικη μου ηλικια.
Ηταν μια δασκαλα στο δημοτικο, η οποια για καποιο περιεργο λογο ηθελε παντα να πιαννει την ταξη μας. Ηταν 3 ολοκληρες χρονιες η δασκαλα μας!!! 1ον μεγαλο λαθος κατα της αποψη μου!
Εν γινεται μια δασκαλα να κρατα μια ταξη τοσες πολλες χρονιες. Που την μια θα μου πεις οτι εν καλα επειδη μαθαινει τα μωρα καλά, τζιαι νιωθουν ανετα μαζι της κτλ. Αλλά, πιστευκω θα ηταν καλυτερα να αλλαζει η δασκαλα/δασκαλος γιατι ετσι τα μωρα αποκτουν περισσοτερες εμπειριες, γνωσεις, εχουν περισσοτερες ευκαιριες.
Εχουν περισσοτερες ευκαιριες γιατι δυστυχως υπαρχει μεροληψια. Μετα απο 3 χρονια η δασκαλα εχει διαχωρησει πλεον τους μαθητες. Καλος, κακος, ανορθογραφος. Ετσι ενας μαθητης, που ως μωρο δημοτικου καμνει πελλαρες/αταξιες, παντα θα ειναι ο ατακτος για την δασκαλα, τζιαι παντα θα αντιμετωπιζεται αναλογα, ακομα και αν αλλαξε μεσα στα 6 χρονια του δημοτικου.
Εμενα τουτη η δασκαλα, εφεξής αποκαλουμενη ως "τούτη", εκοψε μου τα φτερα μου ως μωρο. Ημουν πολλα εξυπνο μωρο εχουν να πουν. Ουλλους εβοηθουσα τους, εκαμνα καλες πραξεις, εν εκαμνα διακρισεις αν καποιος συμμαθητης μου ειshεν καποιο προβλημα, ειτε καθυστερηση, ειτε ηταν χοντρος, ή οτιδηποτε.
Μετα που μας αναλαβε τουτη, εκαμνε η ιδια διακρισεις σε αφανταστα μεγαλο βαθμο, γιατι ως τζιαι εγω τότε, ενα μωρο των 10 χρονων εκαταλαβαινα το. Τα μωρα που οι γονεις τους ηταν "καποιοι" as in ειχαν πολλα καλες δουλειες, ή ηταν πλουσιοι, ειχαν παντα την εύνοια της. Εκαλοκρατουσε τους, εμιλουσε τους γλυκά κτλ. Εμας, τους υπολοιπους που ειμασταν κοινοι θνητοι, να μας χεσει. Τζιαι αν, ως μωρα που ειμασταν, ετολμουσες να μαλλωσεις με τα πλουσιοπαιδα, εισεπραττες την απαξιωση, τις φωνες, τζιαι την γλύκα να σε μειωνει η δασκαλα σου μπροστα που ουλλη την ταξη. Τωρά μιλουμε για 10-11 χρονων μωρα.
Πραγματικά εμενα εμειωνε με παρα πολλα. Οι φιλες μου τότε ηταν και οι 2 πλουσιες, τζιαι αν εκαμναμε καμια αταξια, παντα ετρωα την εγω. Θυμουμαι περιστατικα μεσα στην ταξη, που μου εμιλουσε τοσο αshημα, τζιαι εμειωνε με τοσο πολλα... Σαφως εμειωθηκε τζιαι η αποδοση μου οταν μας αναλαβε τουτη.
Δυστυχως, λογω αυτης της συμπεριφορας άλλαξα ως μωρο. Εν που τοτε που αντιληφθηκα την διαφορα μεταξυ πλουσιων και φτωχων. Πραγματικά, ακομα τζιαι μετα που τοσα χρονια θυμουμαι τα τζιαι εγεμωσαν τα μαθκια μου.
Ηταν μια δασκαλα στο δημοτικο, η οποια για καποιο περιεργο λογο ηθελε παντα να πιαννει την ταξη μας. Ηταν 3 ολοκληρες χρονιες η δασκαλα μας!!! 1ον μεγαλο λαθος κατα της αποψη μου!
Εν γινεται μια δασκαλα να κρατα μια ταξη τοσες πολλες χρονιες. Που την μια θα μου πεις οτι εν καλα επειδη μαθαινει τα μωρα καλά, τζιαι νιωθουν ανετα μαζι της κτλ. Αλλά, πιστευκω θα ηταν καλυτερα να αλλαζει η δασκαλα/δασκαλος γιατι ετσι τα μωρα αποκτουν περισσοτερες εμπειριες, γνωσεις, εχουν περισσοτερες ευκαιριες.
Εχουν περισσοτερες ευκαιριες γιατι δυστυχως υπαρχει μεροληψια. Μετα απο 3 χρονια η δασκαλα εχει διαχωρησει πλεον τους μαθητες. Καλος, κακος, ανορθογραφος. Ετσι ενας μαθητης, που ως μωρο δημοτικου καμνει πελλαρες/αταξιες, παντα θα ειναι ο ατακτος για την δασκαλα, τζιαι παντα θα αντιμετωπιζεται αναλογα, ακομα και αν αλλαξε μεσα στα 6 χρονια του δημοτικου.
Εμενα τουτη η δασκαλα, εφεξής αποκαλουμενη ως "τούτη", εκοψε μου τα φτερα μου ως μωρο. Ημουν πολλα εξυπνο μωρο εχουν να πουν. Ουλλους εβοηθουσα τους, εκαμνα καλες πραξεις, εν εκαμνα διακρισεις αν καποιος συμμαθητης μου ειshεν καποιο προβλημα, ειτε καθυστερηση, ειτε ηταν χοντρος, ή οτιδηποτε.
Μετα που μας αναλαβε τουτη, εκαμνε η ιδια διακρισεις σε αφανταστα μεγαλο βαθμο, γιατι ως τζιαι εγω τότε, ενα μωρο των 10 χρονων εκαταλαβαινα το. Τα μωρα που οι γονεις τους ηταν "καποιοι" as in ειχαν πολλα καλες δουλειες, ή ηταν πλουσιοι, ειχαν παντα την εύνοια της. Εκαλοκρατουσε τους, εμιλουσε τους γλυκά κτλ. Εμας, τους υπολοιπους που ειμασταν κοινοι θνητοι, να μας χεσει. Τζιαι αν, ως μωρα που ειμασταν, ετολμουσες να μαλλωσεις με τα πλουσιοπαιδα, εισεπραττες την απαξιωση, τις φωνες, τζιαι την γλύκα να σε μειωνει η δασκαλα σου μπροστα που ουλλη την ταξη. Τωρά μιλουμε για 10-11 χρονων μωρα.
Πραγματικά εμενα εμειωνε με παρα πολλα. Οι φιλες μου τότε ηταν και οι 2 πλουσιες, τζιαι αν εκαμναμε καμια αταξια, παντα ετρωα την εγω. Θυμουμαι περιστατικα μεσα στην ταξη, που μου εμιλουσε τοσο αshημα, τζιαι εμειωνε με τοσο πολλα... Σαφως εμειωθηκε τζιαι η αποδοση μου οταν μας αναλαβε τουτη.
Δυστυχως, λογω αυτης της συμπεριφορας άλλαξα ως μωρο. Εν που τοτε που αντιληφθηκα την διαφορα μεταξυ πλουσιων και φτωχων. Πραγματικά, ακομα τζιαι μετα που τοσα χρονια θυμουμαι τα τζιαι εγεμωσαν τα μαθκια μου.
Θα θελα να πιστεύω ότι έχουμε καλούς δασκάλους. Αλλά εν εν έτσι. Κρίμα που εβρέθηκε στο δρόμο σου, εσένα και άλλων παιδιών γιατί φαντάζομαι θα είχε κάθε φορά την ίδια τακτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι εννοειται εννεν μονο εμενα που εσυμπεριφεροταν ετσι
ΔιαγραφήΠολλά λυπηρο να υπάρχουν ετσι ατομα να επηρεάζουν μωρά σε έτσι κρίσιμη ηλικια. Πολλοι γινονται για τους σωστούς λόγους εκπαιδευτικοι τζαι πραγματικά υποκλινομαι, αλλα αλλοι τοσοι γινονται για τους λάθος λογους (να γίνουν κυβερνητικοί, μονιμότητα, εφαπαξ, πελλάρες) τζαι εν θλιβερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.inasparalleluniverse.blogspot.com/2011/10/outcast.html
ΑπάντησηΔιαγραφήδκιαβαζω σε εσσιει τζαιρον αλλα πρωτη φορα εννα γραψω σχολιο τζιαι για αυτο απολογουμαι εξ αρχης για τους χαρακτηρισμους.1ον:την αμπαλατην.την αχρηστην.την ηλιθιαν.την μη-δασκαλαν ξοφτερον.την μισισμενη κ.λ.π.! 2ον:η μητερα μου ηταν διευθυτρια σε δημοτικο.εστειλε στο πειθαρχικο 3 ποτουτες.ενν εγινειν τιποτε.απλα επιασαν δισμενην μεταθεση σαμπως τζιαι τα κοπελλουθκια σε τζηνα τα χωρκα που επηαν ηταν μωρα 5ης διαλογης!!!το συστημα μανα μου δεν βοηθα!λυπαμαι για τουτον που εζησες τζιαι σε στοιγματισε.μην κοιταζεις ομως πισω.εσυ εισαι πολυ καλυτερη!τζινη εν κτηνον τζιαι συ ανθρωπος!!!μεν το ξεχνας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκαμα καιρο να το ξεπερασω τοτε. Το αστειο ενι οτι ακομα θωρω την μπροστα μου επειδη τυγχαινει να μηνισκει κοντα στο σπιτι μου.
ΔιαγραφήΠραγματικα ετσι δασκαλες θελουν πατσαρκες!
Πατσαρκες.... Είσαι πολυ καλη.....βασανιστήρια και ξανα βασανιστήρια......
Διαγραφήαγνοα την καλη μου.αγνοα την.εκτος τζιαν θελεις να της φτυννεις τζιαι να την πατσαρκαζεις οποτε την θωρεις.εν ευκαιρια που εν κοντα.εν θα καταλειας ουτε πεζιναν!ενναν ουλλα μουχτην!χα χα χα
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρολο που ειμαι... αρχαιοτερη σου, εν εγνωρισα τεθκοια περιπτωση δασκαλου τζι εκπλησσομαι με τουτα που γραφεις... Ο δασκαλος πρεπει να ειναι πανω απ' ολα ανθρωπος. Παρα πληθος γνωσεων εν καλυττερα να εσχει πνευματικη καλλιεργεια. Αν δεν ναιν αλλο, ας ξερει μονο τουτο: ουλλοι ανθρωποι ειναι ισοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήsto sxoleio mas eshei mia pou prwti mera meta tis diakopes perase peitharxiko enan mathiti epeidi ithele na paei toualetta dkio fores sto idio mathima...den mpike omws pote ston kopo na dkiavazei to istoriko tou mathiti jai oti en diavitikos! theleis pragmatika na to sxoliasw;;;;;lypoumai polla giati kserw pws einai..to vlepw kathimerina sto sxoleio pou douleuw. yparxoun kapoioi pou apla enne mono gia ftysimo alla gia ksilo me to madrajin! as opsetai pou exw kapoious pou enna klaisin pisw mou jai gi afto den epididomai se tetious eidous symperifores!
ΑπάντησηΔιαγραφήlathos daskales polles,afhsa k sthn brenda sxolio den thelo na ta epanalavo alla na sou po h epoxh ekeinh dhl ta 3 prota xronia tou dhmotikou epaixan megalo rolo sth diamorfosh tou xarakthra mou,genika eimai kleistos xarakthras,panta hmoun ntropalh apo tote,fovame to agnosto to kainourio,otan thelo na kamo kati skeftome to ekato fores prin to tolmiso apla k mono giati fovame thn kritikh k thn aporipsh.
ΑπάντησηΔιαγραφήfusika eprospathsa na to allaxo,alla xoris apotelesma.
Οι ηλικιες τζινες του δημοτικου-αρχες γυμνασιου εν παρα πολλα ευαισθητες. Τζιαι οι εκπαιδευτικοι πρεπει να εν παρα πολλα προσεχτικοι πως θα αντιμετωπισουν τους μαθητες.
ΔιαγραφήΔυστυχως ομως τα πραματα εν πολλα διαφορετικα στην πραξη. Δημιουργουνται παιδικα τραυματα που εν ικανα να μας επηρεαζουν για την υπολοιπη μας ζωη