Με αφορμη το πποστ της φίλτατης
Μπρεντας για τα παιδικα της χρονια, και πως οι αντιδρασεις των δασκαλων επηρεασαν την, δράττομαι της ευκαιρίας (ατς!), να μοιραστω μαζι σας τις εμπειριες μου με μιαν συγκεκριμενη δασκαλα που εσημαδεψε την παιδικη μου ηλικια.
Ηταν μια δασκαλα στο δημοτικο, η οποια για καποιο περιεργο λογο ηθελε παντα να πιαννει την ταξη μας. Ηταν 3 ολοκληρες χρονιες η δασκαλα μας!!! 1ον μεγαλο λαθος κατα της αποψη μου!
Εν γινεται μια δασκαλα να κρατα μια ταξη τοσες πολλες χρονιες. Που την μια θα μου πεις οτι εν καλα επειδη μαθαινει τα μωρα καλά, τζιαι νιωθουν ανετα μαζι της κτλ. Αλλά, πιστευκω θα ηταν καλυτερα να αλλαζει η δασκαλα/δασκαλος γιατι ετσι τα μωρα αποκτουν περισσοτερες εμπειριες, γνωσεις, εχουν περισσοτερες ευκαιριες.
Εχουν περισσοτερες ευκαιριες γιατι δυστυχως υπαρχει μεροληψια. Μετα απο 3 χρονια η δασκαλα εχει διαχωρησει πλεον τους μαθητες. Καλος, κακος, ανορθογραφος. Ετσι ενας μαθητης, που ως μωρο δημοτικου καμνει πελλαρες/αταξιες, παντα θα ειναι ο ατακτος για την δασκαλα, τζιαι παντα θα αντιμετωπιζεται αναλογα, ακομα και αν αλλαξε μεσα στα 6 χρονια του δημοτικου.
Εμενα τουτη η δασκαλα, εφεξής αποκαλουμενη ως "τούτη", εκοψε μου τα φτερα μου ως μωρο. Ημουν πολλα εξυπνο μωρο εχουν να πουν. Ουλλους εβοηθουσα τους, εκαμνα καλες πραξεις, εν εκαμνα διακρισεις αν καποιος συμμαθητης μου ειshεν καποιο προβλημα, ειτε καθυστερηση, ειτε ηταν χοντρος, ή οτιδηποτε.
Μετα που μας αναλαβε τουτη, εκαμνε η ιδια διακρισεις σε αφανταστα μεγαλο βαθμο, γιατι ως τζιαι εγω τότε, ενα μωρο των 10 χρονων εκαταλαβαινα το. Τα μωρα που οι γονεις τους ηταν "καποιοι" as in ειχαν πολλα καλες δουλειες, ή ηταν πλουσιοι, ειχαν παντα την εύνοια της. Εκαλοκρατουσε τους, εμιλουσε τους γλυκά κτλ. Εμας, τους υπολοιπους που ειμασταν κοινοι θνητοι, να μας χεσει. Τζιαι αν, ως μωρα που ειμασταν, ετολμουσες να μαλλωσεις με τα πλουσιοπαιδα, εισεπραττες την απαξιωση, τις φωνες, τζιαι την γλύκα να σε μειωνει η δασκαλα σου μπροστα που ουλλη την ταξη. Τωρά μιλουμε για 10-11 χρονων μωρα.
Πραγματικά εμενα εμειωνε με παρα πολλα. Οι φιλες μου τότε ηταν και οι 2 πλουσιες, τζιαι αν εκαμναμε καμια αταξια, παντα ετρωα την εγω. Θυμουμαι περιστατικα μεσα στην ταξη, που μου εμιλουσε τοσο αshημα, τζιαι εμειωνε με τοσο πολλα... Σαφως εμειωθηκε τζιαι η αποδοση μου οταν μας αναλαβε τουτη.
Δυστυχως, λογω αυτης της συμπεριφορας άλλαξα ως μωρο. Εν που τοτε που αντιληφθηκα την διαφορα μεταξυ πλουσιων και φτωχων. Πραγματικά, ακομα τζιαι μετα που τοσα χρονια θυμουμαι τα τζιαι εγεμωσαν τα μαθκια μου.